Ζωγραφικό έργο τίτλος Καράβι Θεοδοσία ΑΡ-ΑΣ

Της Θεοδοσίας Αργυράκη-Ασαργιωτάκη

Στο χρόνο να χαμογελάμε 

 

Όταν αγαπάς στα παραμύθια και ταξιδεύεις στον διαχρονικό κόσμο των παραμυθιών, χαμογελάς στο χρόνο! Κάνεις καλή παρέα και με το χρόνο που πέρασε και με τον καινούργιο που έρχεται!

Ο παλιός ο χρόνος με τα λευκά του μαλλιά, τα μακριά του γένια και με το δισάκι του γεμάτο από πραμάτειες της ζωής που πέρασε, φεύγει πάντα χαμογελαστός, λυπημένος, θλιμμένος, πονηρός και αυστηρός μαζί!

Κλίνει πονηρά το μάτι και λέει με τη σοφία που του έχουν δώσει όλες οι ημέρες, οι μήνες, οι εβδομάδες, οι ώρες, τα λεπτά, τα δευτερόλεπτα και οι μικρές απειροελάχιστες στιγμές της ζωής που έχει περάσει!

__Αυτό που έχω να σας πω είναι η αλήθεια του χρόνου και δεν είναι μυστικό! Είμαι οδοιπόρος, αθλητής και ταξιδιώτης, πάντα τρέχω, ταξιδεύω και κυλάω, ποτέ πίσω δεν γυρνάω, και δεν έχω μόνο μια διαδρομή! Δεν είναι μονόδρομος η ζωή, σας το λέω να το κατέχετε και ξάσας, που λένε στην Κρήτη.

Πάντα λιγομίλητος και βιαστικός ο χρόνος, αλλά και πάντοτε σοφός, μας προτρέπει να κάνουμε μια αναδρομή στο χρόνο που πέρασε, τι κερδίσαμε, τι χάσαμε, τι μας έδωσε χαρά και λύπη, και να μας υπενθυμίσει, ότι η νέα χρονιά που έρχεται θα συνεχίσει να τρέχει και να ταξιδεύει, στον αιώνιο κύκλο της ζωής!

Προσφέρει με ευγένεια τη σκυτάλη, ή το πηδάλιο, στο νέο χρόνο που περιμένει με νεανικό ενθουσιασμό να το παραλάβει για να συνεχίσει το νέο χρονοτρεχαλητό του ταξίδι.

Με θλίψη αποχαιρετούμε τον παλιό το χρόνο για ότι ζήσαμε μαζί του! Πάντα ότι τελειώνει αφήνει θλίψει και δάκρυ, αλλά και γνώση για ότι μας έμαθε. Τον ευχαριστούμε για όλα τα καλά που μας χάρισε, τα δυσάρεστα που μας πόνεσαν, αλλά που είχαμε τη δύναμη να τα αντιμετωπίσουμε και τη σοφία να αποδεχτούμε ότι δεν είναι πάντα όλα εύκολα στη ζωή!

Καλωσορίζουμε το νέο χρόνο προσμένοντας η πορεία του ταξιδιού να είναι πλουμισμένη με τις πραμάτειες κι όλα τα καλά που προσδοκούμε, χαρά, ελπίδες, τύχη, προσδοκίες και όνειρα.

Ο νέος χρόνος γιορτάζονταν από τα αρχαία χρόνια, με έθιμα και παραδόσεις που κρατάνε ως τις ημέρες μας!

Στην αρχαία Ελλάδα σημασία είχε η αρχή κάθε μήνα, η λεγόμενη Νουμηνία. Αργότερα γιορτάζονταν ως πρωτοχρονιά το πρώτο ηλιακό έτος συνδεδεμένο με την κίνηση του ήλιου. Την χειμερινή ισημερία, 21η Δεκεμβρίου.

Στη μυθολογία ο χρόνος ήταν ένα άλογο από το τέθριππο άρμα του θεού ήλιου. Έτρεχε ο χρόνος και το άρμα του ήλιου άλλαζε θέσεις. Κινείται ο ήλιος και ο χρόνος τρέχει. Και αλήθεια δεν υπάρχει χρόνος δίχως ήλιο και χρόνος δίχως νύχτα.

Εικάζετε πως το πρώτο ηλιακό ημερολόγιο κατασκευάστηκε το 2,200 π.Χ από τους Μινωίτες όπως καταγράφει μια πήλινη σφραγίδα που βρέθηκε στην τοποθεσία στις Αρχάνες της Κρήτης!

Στη λαϊκή παράδοση ο χρόνος είχε τη μορφή γέρου που είχε δώδεκα παιδιά, δέντρου που είχε δώδεκα κλαδιά, εκκλησιά που στηριζόταν σε δώδεκα κολόνες.

Μια αγαπημένη μορφή που γιορτάζουμε όπως τον παλιό το χρόνο ως ασπρομάλλης γέροντας και μοιράζει δώρα στα παιδιά και στους μεγάλους, είναι ο Άγιος Βασίλειος. Ένας από τους τρεις Ιεράρχες!

Ο Μέγας Βασίλειος, Άγιος της ορθόδοξης εκκλησίας από την Καισάρεια της Καππαδοκίας. Για να προστατέψει την περιφέρεια του από τις εχθρικές επιδρομές, έκανε έρανο και μάζεψε χρυσά νομίσματα και τιμαλφή με σκοπό να τα δώσει στον εχθρό, για την ειρήνη και σωτηρία της περιοχής του.

Όταν ο εχθρός δεν κατάφερε να εισβάλει στην Καισάρεια, ο Μέγας Βασίλειος έπρεπε να επιστρέψει τη δωρεά στους πολίτες. Θα παραγγείλει να φτιάξουν ψωμάκια, στα οποία τοποθέτησε τα νομίσματα και τιμαλφή που είχαν προσφέρει οι πολίτες και τους τα μοίρασε. Ο κάθε πολίτης έπαιρνε εκείνο που του τύχαινε από το ψωμάκι που ο ίδιος είχε διαλέξει.

Η ορθόδοξη εκκλησία συνέδεσε με αυτό το γεγονός τον Άγιο Βασίλειο και το έθιμο με τη βασιλόπιτα που κόβουμε την παραμονή της πρωτοχρονιάς και πολλές ακόμα ημέρες με το τυχερό χρυσό φλουρί για καλή νέα χρονιά!

Ο Santa Claus, Άγιος Νικόλαος, προστάτης των παιδιών και των ανθρώπων της θάλασσας, γεννήθηκε στη Μικρά Ασία τον 3ο αιώνα μ.Χ. Τον 19ο αιώνα γιορτάστηκε στην Ευρώπη ως το παιδί του χριστού που παραδίδει παιχνίδια στα παιδιά. Συσχετισμός με τον οικείο ναυτικό που επέστρεφε με δώρα έκπληξη από το μακρινό του ταξίδι!

Η συμπαθητική μορφή του χαμογελαστού και στρουμπουλού παππούλη με την ζεστή κόκκινη στολή και τα λευκά γούνινα γαρνιρίσματα, τις μαύρες μπότες και τη ζώνη, που μας έρχεται από την παγωμένη Λαπωνία, δημιούργησε ο Αμερικανός σκιτσογράφος Τόμας Νάστ το 1862 για την διαφήμιση και προώθηση γνωστού αναψυκτικού.                              

Το έθιμο με το σπάσιμο του ροδιού την πρώτη ημέρα του χρόνου συναντάτε σε πολλά μέρη της Ελλάδας και παραπέμπει στην ευχή για πολλαπλασιασμό των αγαθών, όπως και το κρέμασμα της αγριοκρεμμύδας, φυτό μεγάλης αντοχής,

Τα τραγουδιστά κάλαντα των Χριστουγέννων και της πρωτοχρονιάς, όπως και την παραμονή των φώτων από μικρά παιδιά και μεγάλους, συγκαταλέγονται στις ελληνικές παραδόσεις, στα έθιμα και στο εορταστικό κλίμα των ημερών με πολλές παραλλαγές.

Οι καλαντάρηδες εύχονται υγεία, χαρά, ευτυχία, τύχη, προκοπή, καλή σοδειά και τύχη στο σπιτικό.

Οι ιστορίες του χρόνου είναι συνδεδεμένες με τη ζωή των ανθρώπων, της εκάστοτε εποχής, τα έθιμα και τις παραδόσεις! Οι γιορτινές και συμβολικές ημέρες είχαν πάντα κάτι ξεχωριστό που έδενε τους ανθρώπους και τις κοινωνίες.

Τη σύγχρονη εποχή ο νέος τρόπος ζωής έχει αλλάξει, εκείνο που είναι ελπίδα και ευχή, να αλλάζει προς το καλύτερο.

Η ανθρώπινη αλληλεγγύη, το πραγματικό ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο να είναι διηνεκές, όχι μόνο τις γιορτινές ημέρες!

Για τους ανθρώπους που είναι μόνοι στη ζωή, τους ασθενείς, τα ευάλωτα άτομα και τα μικρά παιδιά, που σε αρκετά μέρη του κόσμου ζουν στην απόλυτη ένδεια!

Οι μεγάλες κοινωνικές και οικονομικές αντιθέσεις, η κοινωνική και πολιτιστική ευμάρεια, οι πολεμικοί εξοπλισμοί! Οι καταστροφικές πολεμικές συγκρούσεις μεταξύ των λαών, οι θάνατοι χιλιάδων ανθρώπων, χιλιάδων παιδιών, καταστροφές μεγάλων περιοχών του κόσμου, φτώχεια, επιδημίες, μετανάστευση, δεν γίνεται να μην μας προβληματίσει για το μέλλον της ζωής!

Οι γιορτινές ευχές δεν φτάνουν για να γίνει καλύτερος ο κόσμος! Η διάθεση, το όραμα, οι σκέψεις και οι πράξεις των ανθρώπων, οι πανανθρώπινες αξίες της ζωής θα φέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα!

Στο χρόνο να χαμογελάμε, για τη ζωή να του μιλάμε

Να του μιλάμε για παιδιά που έχουν γέλιο στη ματιά

για τα παιδιά που είναι φως, μέλλον, ζωή, χαρά, ελπίδα

να του μιλάμε για παιδιά που έχουν πόνο στην καρδιά

που ζουν πολέμους, αίμα, βία, που έχουν στη ματιά το δάκρυ

και στην ψυχή ένα γιατί.....

που αναζητούν στοργή, φροντίδα, ψωμί, νερό, ειρήνη, αλήθεια

να του μιλάμε για ειρήνη, δόσιμο, αγάπη αλληλεγγύη

για καλοσύνη κι ανθρωπιά κι ο χρόνος θα χαμογελά..

Η Θεοδοσία Αργυράκη-Ασαργιωτάκη, γεννήθηκε στο Ηράκλειο, της Κρήτης όπου κατοικεί & εργάζεται. Γράφει & εικονογραφεί βιβλία κυρίως για παιδιά και νέους, ποίηση, θέατρο, παραμύθι, μυθιστόρημα.

Λογοτεχνικές, εικαστικές εργασίες της έχουν εκδοθεί, συμπεριληφθεί σε τόμους πρακτικών, επιστημονικών & εκπαιδευτικών συνεδρίων, ανθολογίες, εικαστικά λευκώματα, εφημερίδες, περιοδικά τέχνης.

Δραστηριοποιείτε εθελοντικά, από το 2001 μέχρι σήμερα, με την εκπαίδευση ατόμων με νοητική αναπηρία, μέσω τέχνης, art therapy. Έχει παρουσιάσει εικαστική δουλειά της σε διεθνείς μπιενάλε τέχνης, ατομικές και ομαδικές εκθέσεις. Λογοτεχνική, εικαστική εργασία της έχει διακριθεί, σε Ελλάδα και εξωτερικό.!